برق امید به سر رسید، توانیر به اهدافش نرسید!

سرویس صنعت برق نیوز: طرح برق امید که از ابتدای آبان سال گذشته توسط همین مدیران فعلی و تیم اردکانیان شروع شد، بیش از آنکه طراحی منطقی، عقلانی و تخصصی بوده باشد طرحی احساسی و تبلیغاتی بود که اینجا نیز نسبت به ضعفهای آن بار‌ها هشدار داده شد اما در زیر حجم تبلیغات و مقاله های سفارشی وزارت نیرو و مدعیان این طرح به خوبی دیده نشد.

همان‌هایی که از برق امید جانانه دفاع می‌کردند این روز‌ها در سکوت خبری پایانش را استارت زده و بدون اشاره به شکست این طرح و بی نتیجه بودن و بی حاصل بودن آن طرح دیگری را جایگزین طرح برق امید کرده اند. گرچه برای فرار از واقعیت اگر مورد سوال قرار گیرند حتما آمارهای جالبی از نتایج برق امید خواهند گفت تا اشتباه خود را توجیه کرده باشند اما بعد از گذشت یکسال اثرات واقعی آن قابل مشاهده است. قرار بود برق امید، مصرف برق و خاموشی ها را کم کند چه شد؟ قرار بود سی میلیون نفر را شامل شود، چه شد؟ قرار بود قیمت برق پرمصرفان و صنایع و... واقعی شود؛ چه شد؟ قرار بود وعده امام عملی شود، چه شد؟....

محرابیان با آنکه نسبت به اردکانیان از تجربه‌های کمتری در حوزه آب و برق برخوردار بود، اما می‌دانست که برق امید طرحی بیهوده و تبلیغاتی است و به همین خاطر ادامه برنامه‌های شوآف گونه اردکانیان را متوقف ساخت، همانطور که فراخوان‌های شایسته گزینی و پویشهای هفتگی الف ب او را نیز پایان داد. طرحی جدید دیگر نشانی از برق امید ندارد و برخی از خطا‌ها و اشتباهات آنرا رفع کرده اند. در مدل جدید عدد من درآوردی ۸۰ کیلووات ملاک عمل نخواهد بود و میانگین مصرف منطقه، مبنای محاسبه الگوی مصرف خواهد شد. در طرح جدید افراد زیر پوشش کمیته امداد و سازمان بهزیستی با تعرفه صفر محاسبه می‌شوند که یک پنجم سی میلیون نفری بود که اردکانیان و تیم فعلی مدیریت برق میخواستند برقشان را رایگان کنند!

درد ما در صنعت برق این است که حتی کارشناسان و مسئولانی که به برق امید نقد داشتند و آن را نادرست می‌دانستند حاضر نشدند در مقابل این رویه غلط بایستند. کسی در مذمت و نقد برق امید صحبتی نکرد و همه ترجیح دادند یا با طرح برق امید در ظاهر همراه شده و یا حداقل در مقابل آن سکوت کنند. وقتی اردکانیان از برق نیوز به خاطر نقد‌هایش نسبت به طرح برق امید شکایت کرد قاضی دادگاه این مهم را بهتر از کارشناسان و مدیران فعلی صنعت فهمید که برنامه‌ای تبلیغاتی است و شاید بر همین اساس ما را تبرئه کرد.

درد ما در صنعت برق این است که مصطفی رجبی مشهدی،  همایون حائری، غلامعلی رخشانی مهر و... تا چند روز قبلتر از برق امید و نتایج و فواید درخشان آن سخن میگفتند و حالا با تغییر موضعی متفاوت و متضاد با آن، از طرح جدید و از رفتن برق امید با همان شدت سخن می‌گویند.

محرابیان و رفقایش شناخت خوبی از مدیران و مسئولان صنعت برقی پیدا کرده اند که آنها حزب بادند و به خاطر حفظ میز و صندلی شان تن به هر طرح و برنامه غیرکارشناسی و غیر عقلانی می‌دهند. تا حالا کجا دیده اید یک مسئول صنعت برقی حتی در رده‌های استانی حاضر باشد یکی از برنامه‌های وزیر نیرو و معاونینش را نقد کند و یا موضعی برخلاف آن بگیرد با آنکه میداند و اعتقاد دارد این طرح ناکارآمد بوده و ضعف‌های بسیاری دارد؟ یعنی در کل صنعت برق یک مدیر و معاون دولتی نبود که بداند برق امید چیست؟ در همین برق نیوز سرچ کنید تا ببینید چه حجم تعریف و تمجید از برق امید شده اما دریغ از حتی یک نقد درست از سوی مسئولین دولتی.

بار‌ها در توانیر، ساتبا، برق حرارتی، پژوهشگاه نیرو و بقیه دستگاه‌های زیر مجموعه وزارت نیرو رویه‌های نادرستی تنها بر اساس تصور و توهم یکنفر پیاده می‌شد که اگر به موقع نسبت به اشتباهات آن فرد واکنش نشان داده بود نیاز نبود مملکت این چنین هزینه‌های توهمات آن نفر را بپردازد.

بصورت خصوصی با خیلی از مسئولان، مدیران و کارکنان برقی ایران در خصوص ضعف‌های برنامه‌های غلطی که در وزارت نیرو، ساتبا، توانیر، برق حرارتی و ... در جریان بود صحبت شد، اما هیچکدام حاضر نبودند نسبت به آن تصمیمات غلط و روش‌های نادرست اظهارنظر کرده و نقدش کنند. تاسفبارتر اینکه برای تعریف و تمجید همگی به صف شده و از ما تقاضای انتشار اخبار تملق گویی و عرض ارادتشان را می کنند.

تصمیمات زیادی در وزارت نیرو گرفته می‌شود که به اندازه کافی جنبه‌های فنی و اقتصادی آن مورد بررسی قرار نگرفته و بعد از شکست آن، تازه منتقدین خاموش قبلی به سخن آمده و در باب مشکلات و چالش‌هایی که آن‌ها در دلشان پیش بینی کرده بودند سخن می‌گویند.

فرض کنید صنعت برقی‌ها نسبت به انتصابات خارج از بدنه وزارت نیرو توسط وزیر نقد داشته باشند آیا کسی حاضر است نسبت به آن واکنش نشان دهد؟ چند سال بعد‌تر و بعد از اینکه همین نفرات تحمیلی به وزارت نیرو نتوانند کارآیی مورد انتظار را داشته باشند، منتقدات خاموش اظهار وجود کرده و ادعا می کنند که هشدار داده بودیم....

برق امید به پایان رسید، اما آنچه که همچنان وجود دارد بی تفاوتی ما نسبت به طرح‌ها و برنامه های غلطی است که ادامه داشته و به موقع نسبت به آن‌ها واکنش نشان داده نشده است. برخی از طرح‌ها نیاز به تجربه و گذشت زمان برای اثبات درستی یا نادرستی انهاست، اما تشخیص سره از ناسره برای خیلی از تصمیمات فعلی سخت نبوده و قابل پیش بینی هستند.

برق امید از جمله تصمیماتی بود که شکست آن قابل پیش بینی بود، اما همه ترجیح دادند همراه با وزیر در شوآف بی سرانجام برق امید شریک شده و یک سال هزینه‌های غیر قابل جبرانی را به صنعت برق و مملکت تحمیل کنند. با اینکه محرابیان و رفقایش را عقلانی‌تر از اردکانیان می‌دانم (حداقل تاکنون)، اما معتقدم خیلی از تصمیماتی که توسط آن‌ها گرفته شده و یا درحال پیاده سازی است از پختگی کامل برخوردار نبوده و همه ما باید با نقد‌های کارشناسی و پرداختن به آن‌ها از تکرار دوباره تصمیمات هزینه‌بر و بی فایده جلوگیری کنیم.

یکی از مهمترین دلایل عدم اظهار نظر صریح مدیران و مسئولان ما در خصوص برنامه مقامات بالادستی؛ ترس از برخورد و یا حتی برکناری آنهاست. بار‌ها در برق نیوز مصاحبه یکی از مدیران و یا مسئولان منتشر می‌شد که در آن، یک واقعیت، ناخواسته بیان شده بود. بلایی به سرش می‌آوردند که خواهش می‌کرد آنرا برداریم. خفقان در بیان آزادانه نظرات در وزارت نیرو و نهاد‌های زیر مجموعه به طرز عجیبی حاکم شده تاجائیکه کسی جرات مصاحبه و اظهار نظر ندارد.

توصیه می کنم به وب سایت برق امید به نشانی bargh-omid.ir سری بزنید و حمایت ها و تحلیل های عجیب و غریب در حمایت از برق امید را بخوانید. برای من که جالب بود. این وب سایت و مقاله های سفارشی آن در حمایت از برق امید، خود آینه تمام نمای صنعت برق ماست.

شما در بخش کامنتها بگویید برق امید به کجا رسید؟